نقش پاسخ های هیجانی، رفتارهای نوع دوستانه و تجربیات تجزیه ای در پیش بینی عملکرد اجتماعی ‏دانشجویان دارای اختلال اضطراب منتشر

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش پاسخ های هیجانی، رفتارهای نوع دوستانه و تجربیات تجزیه ای در پیش بینی عملکرد ‏اجتماعی دانشجویان دارای اختلال اضطراب منتشر بود. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل ‏دانشگاه محقق اردبیلی در سال تحصیلی 91- 1390 می باشد. روش این مطالعه از نوع همبستگی بود. نمونه گیری این ‏پژوهش به روش تصادفی چند مرحله ای بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اختلال اضطراب منتشر، پرسشنامه ‏افکار اضطرابی ولز، پرسشنامه پاسخ های هیجانی، پرسشنامه رفتارهای نوعدوستانه، پرسشنامه تجربیات تجزیه ای و ‏پرسشنامه انطباق اجتماعی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری، ضریب ‏همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. یافته ها نشان داد که بین پاسخ های هیجانی مثبت و ‏عملکرد اجتماعی دانشجویان رابطه مثبت معناداری وجود داشت. بین پاسخ های هیجانی منفی و عملکرد اجتماعی ‏دانشجویان رابطه منفی معناداری بدست آمد. بین رفتارهای نوعدوستانه و عملکرد اجتماعی دانشجویان رابطه مثبت ‏معناداری وجود داشت. همچنین بین تجربیات تجزیه ای و عملکرد اجتماعی دانشجویان رابطه منفی و بین تجربیات تجزیه ‏ای و افکار اضطرابی دانشجویان رابطه مثبتی وجود داشت. همچنین مشخص شد که پاسخ های هیجانی مثبت و منفی، ‏تجربیات تجزیه ای و رفتارهای نوعدوستانه به طور کلی 16 درصد از واریانس عملکرد اجتماعی را در دانشجویان تبیین می ‏کنند. همچنین پاسخ های هیجانی مثبت و منفی، تجربیات تجزیه ای و رفتارهای نوعدوستانه به طور کلی 29 درصد از ‏واریانس افکار اضطرابی را در دانشجویان تبیین می کنند. این نتایج سهم پاسخ های هیجانی، تجربیات تجزیه ای و ‏رفتارهای نوع دوستانه را در پیش بینی افکار اضطرابی دانشجویان دارای اختلال اضطراب منتشر نشان می دهد.‏